در عملیات لحیم سخت از مفتول با نقطه ذوب بالاتر از 450 درجه سانتی گراد استفاده میشود. دمای گرمایش این فرآیند بگونه ای است که فلز پایه ذوب نمی شود. پس از ذوب مفتول فلزی مذاب براساس خاصیت مویینگی یا Capillary در شکاف طراحی شده اتصال نفوذ می نماید. اما در عملیات زردجوشکاری این موضوع کاملا متفاوت می باشد. تفاوت لحیم کاری سخت و زردجوشکاری در نحوه برقراری اتصال می باشد. بر خلاف لحیم کاری سخت در فرآیند زردجوشکاری مفتول فلزی مذاب بدون دخالت و تاثیر خاصیت مویینگی در محل اتصال رسوب داده می شود.
در ادامه بایستی گفت که عملیات زردجوشکاری با فرآیند اکسی استیلن نیز متفاوت می باشد. تفاوت این دو عملیات در ذوب شدن و نشدن فلز پایه و امتزاج با مفتول مذاب می باشد. به این صورت که برخلاف فرآیند جوشکاری اکسی استیلن که فلز پایه با مفتول فلزی ممزوج می شود، در فرآیند زردجوشکاری این امکان رخ نمی دهد و فلز مذاب روی سطح فلز پایه قرار میگیرد.
بطور خلاصه و کلی در فرایند زرد جوشکاری ذوب فلز پایه و نیروی مویینگی وجود ندارد.
