بررسي رفتار فلاكس اکسیدی براي جوشكاري فولاد زنگنزن L316 توسط فرايند تیگ
تهیه شده در مرکز تحقیقاتی شرکت بهسازان پوشش آتروپات
جهت ساخت یک سازه جوشکاری نیاز است تا برای افزایش کیفیت و نرخ رسوب فلز جوش، عمق نفوذ کنترل گردد. همچنین در صنایع مهم که عمق نفوذ، مهره جوش و خصوصیات متالورژیکی از حساسیت بالایی برخوردار است از فرایند جوشکاری قوس تنگستن بطور چشمگیری استفاده میشود. اما در مقایسه با دیگر فرایندهای که از قوس الکتریکی جهت جوشکاری استفاده میکنند، فرایند جوشکاری تیگ به دلیل عمق نفوذ کم قابلیت محدودی در جوشکاری مقاطع ضخیم دارد (حداکثر تا ضخامت 2 میلیمتر برای فولادهای زنگنزن) که بهروری فرایند جوشکاری تیگ را بشدت کاهش میدهد. روش استفاد از فلاکس فعال سطح امکان عبور از محدوده ضخامتی برای فرایند جوشکاری تیگ را بوجود میآورد. بنابراین در این پژوهش به بررسی مشخصات ظاهر سطحی، شکل هندسی، سختی، حجم فریت و خصوصیات متالورژیکی بدست آمده از سه نوع فلاکس SiO2، TiO2 و ZnO برروی فولاد زنگنزن Cr17- Ni10- Mo2 با ضخامت 5 میلی متر میپردازد. جوشکاری با فرایند تیگ تحت شرایط یکسان نشان داد که جوشکاری تیگ با فلاکس های TiO2 و SiO2 به ترتیب باعث افزایش عمق نفوذ 2 و 2.5 برابری فلز جوش میشوند. این درحالی است که فلاکس ZnO اثر منفی بر روی عمق نفوذ و پهنای فلز جوش در مقایسه با روش مرسوم تیگ خواهد داشت. استفاده از فلاکس های SiO2 و TiO2 باعث کاهش حرارت ورودی و افزایش حجم فاز فریت میگردد. همچنین ریزساختار و سختی فلز جوش با و بدون فلاکس تفاوت محسوسی ندارد.
گواهی ارایه مقاله در شانزدهمین کنفرانس ملی جوش و بازرسی