بررسي رفتار فلاكس اکسیدی براي جوشكاري فولاد زنگ­نزن L316 توسط فرايند تیگ

تهیه شده در مرکز تحقیقاتی شرکت بهسازان پوشش آتروپات
جهت ساخت یک سازه جوشکاری نیاز است تا برای افزایش کیفیت و نرخ رسوب فلز جوش، عمق نفوذ کنترل گردد. همچنین در صنایع مهم که عمق نفوذ، مهره جوش و خصوصیات متالورژیکی از حساسیت بالایی برخوردار است از فرایند جوشکاری قوس تنگستن بطور چشمگیری استفاده می­شود. اما در مقایسه با دیگر فرایندهای که از قوس الکتریکی جهت جوشکاری استفاده می­کنند، فرایند جوشکاری تیگ به دلیل عمق نفوذ کم قابلیت محدودی در جوشکاری مقاطع ضخیم دارد (حداکثر تا ضخامت 2 میلی­متر برای فولادهای زنگ­نزن) که بهروری فرایند جوشکاری تیگ را بشدت کاهش می­دهد. روش استفاد از فلاکس فعال سطح امکان عبور از محدوده ضخامتی برای فرایند جوشکاری تیگ را بوجود می­آورد. بنابراین در این پژوهش به بررسی مشخصات ظاهر سطحی، شکل هندسی، سختی، حجم فریت و خصوصیات متالورژیکی بدست آمده از سه نوع فلاکس SiO2، TiO2 و ZnO برروی فولاد زنگ­نزن Cr17- Ni10- Mo2 با ضخامت 5 میلی متر می­پردازد. جوشکاری با فرایند تیگ تحت شرایط یکسان نشان داد که جوشکاری تیگ با فلاکس های TiO2 و SiO2 به ترتیب باعث افزایش عمق نفوذ 2 و 2.5 برابری فلز جوش می­شوند. این درحالی است که فلاکس ZnO اثر منفی بر روی عمق نفوذ و پهنای فلز جوش در مقایسه با روش مرسوم تیگ خواهد داشت. استفاده از فلاکس های SiO2 و TiO2 باعث کاهش حرارت ورودی و افزایش حجم فاز فریت می­گردد. همچنین ریزساختار و سختی فلز جوش با و بدون فلاکس تفاوت محسوسی ندارد.
 

گواهی ارایه مقاله در شانزدهمین کنفرانس ملی جوش و بازرسی

 

دیدگاه ها غیر فعالند